Progress ยานอวกาศบรรทุกสินค้าของ USSR/Russia แบบไร้มนุษย์

Progress ที่จำเป็นต่อการดำรงอยู่ของมนุษย์ในวงโคจร แม้ว่าจะไม่มีลูกเรือ แต่นักบินอวกาศสามารถขึ้นเครื่องได้เมื่อเทียบท่ากับสถานีอวกาศ ดังนั้นจึงจัดประเภทเป็นลูกเรือโดยผู้ผลิต ความคืบหน้ามาจากยานอวกาศโซยุซที่มีลูกเรือและเปิดตัวบนยานยิงเดียวกัน นั่นคือจรวดโซยุซ

Progress สถานีอวกาศตั้งแต่สมัยที่ 6 และล่าสุดคือสถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) ในแต่ละปีมีเที่ยวบินระหว่างสามถึงสี่เที่ยวบินไปยังสถานีอวกาศนานาชาติ ความคืบหน้ายังคงเชื่อมต่ออยู่จนกระทั่งไม่นานก่อนที่จะถูกแทนที่

ด้วยอันใหม่หรือโซยุซ (ซึ่งจะใช้พอร์ตเชื่อมต่อเดียวกัน) จากนั้นมันก็เต็มไปด้วยของเสีย ขาดการเชื่อมต่อ และโคจรไปรอบ ๆ ซึ่งจุดนั้นก็ถูกเผาไหม้ในชั้นบรรยากาศ เนื่องจากความแตกต่างของยานพาหนะ Progress ที่บินไปยัง ISS นาซ่าจึงใช้ระบบการตั้งชื่อของตัวเองโดยที่ “ISS 1P” หมายถึงยานอวกาศ Progress ลำแรกไปยัง ISS

ความคืบหน้าได้รับการพัฒนาเนื่องจากความต้องการแหล่งเสบียงคงที่เพื่อให้ภารกิจอวกาศระยะยาวเป็นไปได้ มีการพิจารณาแล้วว่านักบินอวกาศต้องการวัสดุสิ้นเปลือง (อาหาร น้ำ อากาศ ฯลฯ)

บวกกับความจำเป็นสำหรับรายการบำรุงรักษาและน้ำหนักบรรทุกทางวิทยาศาสตร์ซึ่งจำเป็นต้องมีผู้ให้บริการขนส่งสินค้าโดยเฉพาะ น้ำหนักบรรทุกดังกล่าวไม่สามารถทำได้กับผู้โดยสารในพื้นที่จำกัดของโซยุซ ณ วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564 มีเที่ยวบินที่ดำเนินการแล้ว 168 เที่ยวบินโดยมีความล้มเหลวสามครั้ง ความล้มเหลวทั้งสามเกิดขึ้นระหว่างปี 2011 ถึง 2016