ดิสโพรเซียม เป็นธาตุโลหะเอิร์ธหายากมีลักษณะสีเงินวาวอ่อนนุ่มสามารถตัดได้ด้วยมีด

ดิสโพรเซียม มีความเสถียรในอากาศที่อุณหภูมิห้องละลายได้ดีในกรดเจือจางและเข้มข้นโดยจะปล่อยก๊าซไฮโดรเจนออกมา

ดิสโพรเซียม ได้รับการระบุครั้งแรกในปี พ.ศ. 2429 โดย Paul Émile Lecoq de Boisbaudran แต่ไม่สามารถแยกได้ในรูปบริสุทธิ์จนกระทั่งมีการพัฒนาเทคนิคการแลกเปลี่ยนไอออนในทศวรรษที่ 1950

ดิสโพรเซียมมีการใช้งานค่อนข้างน้อยซึ่งไม่สามารถแทนที่ด้วยองค์ประกอบทางเคมีอื่นได้ ใช้สำหรับหน้าตัดการดูดกลืนนิวตรอนความร้อนสูงในการสร้างแท่งควบคุมในเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์

สำหรับความไวแม่เหล็กสูง (χv ≈ 5.44×10−3) ในการใช้งานการจัดเก็บข้อมูล และเป็นส่วนประกอบของ Terfenol-D (a วัสดุแม่เหล็ก) เกลือดิสโพรเซียมที่ละลายน้ำได้นั้นเป็นพิษเล็กน้อย ในขณะที่เกลือที่ไม่ละลายน้ำนั้นถือว่าไม่เป็นพิษ