แอนติโปรตอน เป็นปฏิยานุภาคของโปรตอน แอนติโปรตอนนั้นเสถียร

แอนติโปรตอน เพราะการชนกับโปรตอนจะทำให้อนุภาคทั้งสองประลัยในการระเบิดของพลังงาน

แอนติโปรตอน พอล ดิแรกทำนายการมีอยู่ของแอนติโปรตอนซึ่งมีประจุไฟฟ้า -1 ตรงข้ามกับประจุไฟฟ้า +1 ของโปรตอน ในการบรรยายรางวัลโนเบลปี 1933 ดิแรกได้รับรางวัลโนเบลสำหรับการตีพิมพ์

สมการดิแรกของเขาซึ่งทำนายการมีผลเฉลยบวกและลบของสมการพลังงาน ({\displaystyle E=mc^{2}}{\displaystyle E=mc^{2}}) ของไอน์สไตน์ เมื่อปี 1928 ก่อนหน้านี้ และการมีอยู่ของโพสิตรอน ปฏิยานุภาคของอิเล็กตรอน ซึ่งมีประจุบวกและสปินตรงข้ามกับอิเล็กตรอน

แอนติโปรตอนได้รับการยืนยันเชิงทดลองในปี 1955 โดยนักฟิสิกส์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ เอมิลิโอ เซอเกรและโอเวน แชมเบอร์เลน ซึ่งทั้งสองได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปี 1959 แอนติโปรตอนประกอบด้วยแอนติควาร์กขึ้น 2 ตัว และแอนติควาร์กลง 1 ตัว (uud) คุณสมบัติของแอนติโปรตอนที่มีการวัดทั้งหมดตรงกับคุณสมบัติของโปรตอน

โดยมีข้อยกเว้นว่าแอนติโปรตอนมีประจุไฟฟ้าและโมเมนต์แม่เหล็กตรงข้ามกับโปรตอน คำถามที่ว่าสสารแตกต่างจากปฏิสสารอย่างไรนั้นยังไม่มีคำตอบ เพื่ออธิบายว่าเหตุใดเอกภพจึงรอดจากบิกแบงและเหตุใดปฏิสสารจึงเหลืออยู่น้อยมากในปัจจุบัน