สุนัขป่าโลกันตร์ สัตว์กินเนื้อยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในอเมริกาเหนือ
สุนัขป่าโลกันตร์ คู่แข่งที่สูญพันธุ์ไปแล้ว หมาป่าที่เลวร้ายอาศัยอยู่ในอเมริกาและเอเชียตะวันออกในช่วงยุคไพลสโตซีนตอนปลายและยุคโฮโลซีนตอนต้น (125,000–9,500 ปีก่อน)
สุนัขป่าโลกันตร์ สายพันธุ์นี้ได้รับการตั้งชื่อในปี พ.ศ. 2401 สี่ปีหลังจากพบตัวอย่างแรก จำแนกได้สองชนิดย่อย: Aenocyon dirus guildayi และ Aenocyon dirus dirus ซากดึกดำบรรพ์ที่ใหญ่ที่สุดได้มาจาก Rancho La Brea Tar Pits ในลอสแองเจลิส
พบซากหมาป่าที่เลวร้ายตามแหล่งที่อยู่อาศัยที่หลากหลาย รวมทั้งที่ราบ ทุ่งหญ้า และพื้นที่ภูเขาที่เป็นป่าบางส่วนในอเมริกาเหนือ ทุ่งหญ้าสะวันนาที่แห้งแล้งของอเมริกาใต้ และที่ราบกว้างใหญ่ของเอเชียตะวันออก
พื้นที่มีระดับความสูงตั้งแต่ระดับน้ำทะเลถึง 2,255 เมตร (7,400 ฟุต) ซากดึกดำบรรพ์ของหมาป่าที่เลวร้ายนั้นไม่ค่อยพบเห็นได้ทางเหนือของละติจูด 42°N; มีรายงานที่ไม่ได้รับการยืนยันเพียงห้าฉบับที่อยู่เหนือละติจูดนี้ ข้อจำกัดช่วงนี้คิดว่าเป็นเพราะอุณหภูมิ เหยื่อ
หรือข้อจำกัดด้านที่อยู่อาศัยที่กำหนดโดยความใกล้ชิดกับแผ่นน้ำแข็ง Laurentide และ Cordilleran ที่มีอยู่ในขณะนั้น อย่างไรก็ตาม การค้นพบฟอสซิลหมาป่าที่น่ากลัวในปี 2020 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนบ่งชี้ว่าหมาป่าที่เลวร้ายได้ข้าม Beringia เมื่อมีอยู่
หมาป่าที่น่ากลัวนั้นมีขนาดใกล้เคียงกับหมาป่าสีเทาสมัยใหม่ที่ใหญ่ที่สุด (Canis lupus): หมาป่ายูคอนและหมาป่าตะวันตกเฉียงเหนือ ก.ด. guildayi มีน้ำหนักเฉลี่ย 60 กิโลกรัม (132 ปอนด์) และ A. d. dirus อยู่ที่ 68 กก. (150 ปอนด์) โดยเฉลี่ย กะโหลกศีรษะและฟันของมันถูกจับคู่กับ C. lupus แต่ฟันของมันใหญ่กว่าด้วยความสามารถในการตัดที่มากกว่า
และแรงกัดที่ฟันเขี้ยวของมันนั้นแข็งแกร่งกว่าสายพันธุ์ Canis ที่รู้จัก ลักษณะเหล่านี้คิดว่าเป็นการดัดแปลงสำหรับการล่าเหยื่อในสัตว์กินพืชขนาดใหญ่ช่วงปลายยุค Pleistocene และในอเมริกาเหนือ เป็นที่ทราบกันดีว่าเหยื่อของมันรวมถึงม้าตะวันตก สลอธดิน มาสโทดอน วัวกระทิงโบราณ และอูฐ การสูญพันธุ์เกิดขึ้นในช่วงเหตุการณ์การสูญพันธุ์ของ Quaternary
พร้อมกับสายพันธุ์เหยื่อหลัก มีการเสนอว่าการพึ่งพาสัตว์กินพืชขนาดใหญ่เป็นสาเหตุของการสูญพันธุ์ พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงของภูมิอากาศและการแข่งขันกับสายพันธุ์อื่นๆ หรือการรวมกันของปัจจัยเหล่านั้น หมาป่าที่เลวร้ายอาศัยอยู่เมื่อ 9,500 ปีก่อนตามซากโบราณ
