กลุ่มดาวนกอินทรี ในปี ค.ศ. 1745–1946 ทั้ง “อินทรี” และ “ราชินีแห่งดวงดาว”
กลุ่มดาวนกอินทรี มองเห็นได้ของเงามืดใกล้ใจกลางเนบิวลา ซึ่งเป็นบริเวณที่มีชื่อเสียงในฐานะ “เสาหลักแห่งการสร้างสรรค์”
กลุ่มดาวนกอินทรี เป็นส่วนหนึ่งของเนบิวลาการแผ่รังสีแบบกระจายหรือบริเวณ H II ซึ่งจัดเป็นหมวดหมู่เป็น IC 4703 บริเวณของการก่อตัวดาวฤกษ์ในปัจจุบันนี้อยู่ห่างออกไปประมาณ 5700 ปีแสง ยอดแหลมของก๊าซที่มองเห็นได้จากเนบิวลาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือนั้นมีความยาวประมาณ 9.5 ปีแสง หรือยาวประมาณ 90 ล้านล้านกิโลเมตร
กระจุกดาวที่เกี่ยวข้องกับเนบิวลามีดาวประมาณ 8100 ดวง ซึ่งส่วนใหญ่กระจุกตัวอยู่ในช่องว่างในเมฆโมเลกุลทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเสา[7] ดาวที่สว่างที่สุด (HD 168076) มีขนาดปรากฏที่ +8.24
มองเห็นได้ง่ายด้วยกล้องส่องทางไกลที่ดี แท้จริงแล้วมันคือดาวคู่ที่ประกอบด้วยดาว O3.5V บวกกับสหาย O7.5V ดาวดวงนี้มีมวลประมาณ 80 เท่าของมวลดวงอาทิตย์ และมีความส่องสว่างมากกว่าดวงอาทิตย์ถึง 1 ล้านเท่า คลัสเตอร์มีอายุประมาณ 1–2 ล้านปี
ชื่อที่สื่อความหมายสะท้อนถึงรูปทรงของเสากลางที่ยกขึ้นจากทิศตะวันออกเฉียงใต้สู่พื้นที่ส่องสว่างกลาง ชื่อ “Star Queen Nebula” ได้รับการแนะนำโดย Robert Burnham, Jr. สะท้อนให้เห็นถึงลักษณะเฉพาะของเขาของเสากลางในขณะที่ Star Queen แสดงในภาพเงา
